...są to fragmenty naszej historii, o które również warto było zadbać...
(cytat Absolwentów)

Za czasów dyrektora inż. Czesława Nowaka figurka Matki Boskiej nad stawem była ostoją tej ziemi i historii. Podobnie jak wielki krzyż stojący przed budynkiem szkoły od strony Al. Jana Pawła II.

w ogrodzie była pozostałością bytności Zakonu Dolorystów. Była ona przez cały czas obecna i towarzyszyła uczniom szkoły. Inż. Czesław Nowak w 1953 roku został powołany przez Ministerstwo Gospodarki Komunalnej na stanowisko dyrektora. Przejmując szkołę, nie miał w przekazanej mu inwentaryzacji figurki Matki Boskiej w ogrodzie ani też krzyża przy ulicy. Ówczesne władze z Komitetu Powiatowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej poleciły likwidację figurki i było to, jak stwierdzili, polecenie partyjne. Dyrektor Nowak oznajmił, że nie ma jej w inwentaryzacji przejęcia szkoły i nie będzie likwidował czegoś, czego nie ma. Przedstawiciele władz stwierdzili: Towarzyszu, to jest polecenie partyjne... Na to dyrektor Nowak odrzekł: ale ja nie należę do partii i nie jestem towarzyszem !!!

Zawsze kojarzyła się z miejscem zadbanym, w zieleni, nad brzegiem stawu. Tworzone i realizowane projekty dyplomowe wykonywane przez uczniów ZSTZ komponowały wokół figurki estetyczną i wypielęgnowaną zieleń. Było to miejsce spotkań młodzieży z Zespołu Szkół Terenów Zieleni, a później również i z innych okolicznych placówek. W trudnych socjalistycznych czasach do miejsca tego uczniowie przychodzili, aby się modlić, uczyć, swobodnie porozmawiać oraz ukoić troski i wzmocnić wiarę w siebie. Miejsce to zyskało cechy niemalże magiczne- swoiste genius loci stworzone z tradycji, ludzkich emocji, wierzeń i uczuć. Przy figurce rosła wierzba płacząca, posadzona z inicjatywy dyrektora Nowaka, dodawała aury tajemniczości otaczając ją swymi gałązkami...

teren szkoły został sprzedany firmie deweloperów przez Zakon Dolorystów. Jednak nadal jeszcze trwała wcześniej zawarta pomiędzy Dolorystami a Starostwem Powiatowym umowa dzierżawy terenu szkoły. Kończyła się ona dopiero w 2010 roku. Fragmenty naszej historii, które przetrwały ciężkie czasy, są aktualnie zagrożone. To nie Czasy tworzą historię, tylko historia jest tworzona przez Człowieka.
Ten symbol figurki Matki Boskiej przetrwał do dzisiejszych czasów i tak łatwo było go przenieść w inne miejsce, a może trzeba było przesunąć granicę gruntów i zostawić figurkę nietkniętą. W końcu strzegła ona naszej historii, była miejscem symbolicznym, religijnym, miejscem, z którym związane były wspomnienia wielu pokoleń. To tak jakby wyrwać prastare drzewo z korzeniami. Zdewastowane zostało coś, co przetrwało trudne czasy, coś, co wyrażało wielki respekt i szacunek, coś, co było poświęcone i ŚWIĘTE. Tak po cichu bez emocji władze Starostwa Powiatowego przeniosły figurkę jesienią 2008 r. i stoi teraz... pod płotem... Dzisiaj uroczyście święcimy pamiątkowe kamienie, ulice, samochody!

przestawiająca Matkę Boga została tak sponiewierana. Jedynie szkoła stara się dbać o jej nowe miejsce i pielęgnować posadzoną tam przez uczniów zieleń.
Jednak zniszczone bezpowrotnie zostało niezwykłe sanktuarium, wyrażające trudną tożsamość tamtego miejsca i czasu...
W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia stanowcza postawa Dyrektora wobec ówczesnych władz była nie lada dużą odwagą. Mogło się to skończyć utratą stanowiska, miejsca pracy i wieloma innymi konsekwencjami. Zdecydowanie trzeba powiedzieć, że rzeźba ta nie przetrwałaby do naszych czasów, gdyby nie taki człowiek jak dyrektor Czesław Nowak oraz inni nauczyciele z jego otoczenia oddani sprawie. Takich ludzi w ówczesnej Polsce było niewielu, ale byli i dzięki nim przetrwało wiele pamiątek przeszłości.
Figurka Matki Boskiej po przeniesieniu w inne (nowe) miejsce nadal jest ZAGROŻONA, gdyż stoi w na terenie dzierżawionym do 2015 roku!!!

" A JEDNAK POZOSTANIE PO NIM TA SIŁA FATALNA,
KTÓRA ZA ŻYCIA BYŁA MU NA NIC... TYLKO CZOŁO ZDOBIŁA.
LECZ PO ŚMIERCI WAS BĘDZIE GNIOTŁA NIEWIDZIALNA,
AŻ WAS, ZJADACZE CHLEBA- W ANIOŁÓW PRZEROBI..."Na podstawie fragmentu wiersza "Testament mój" Juliusza Słowackiego

(dawniej ulicy Warszawskiej) też ma swoją historię.
W latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia podczas wielkiej wichury przewrócił się na ogrodzenie i zatrzymał na przewodach elektrycznych, które wówczas biegły wzdłuż drogi. Krzyż, postawiony dawnymi czasy dla upamiętnienia wielkiej zarazy w Radzyminie, miał już swoje lata i był mocno spróchniały. Szczególnie w tej części, która była w ziemi. Prawie natychmiast po tym zajściu zjawili się ówcześni "towarzysze" z Komitetu PZPR. Weszli do sekretariatu i oznajmili, że muszą rozmawiać z dyrektorem Czesławem Nowakiem. W sekretariacie powiedziano im, że Dyrektor jest teraz zajęty i nie można mu przeszkadzać. "Towarzysze" zapewne pomyśleli, że już tam są przedstawiciele z Komitetu Powiatowego PZPR i że z pewnością sprawa zlikwidowania krzyża będzie załatwiona. W drzwiach powiedzieli do siebie- chyba ktoś nas już uprzedził- i wyszli.
Tymczasem niedługo po tym zajściu przyszedł do szkoły proboszcz parafii radzymińskiej ks. Zygmunt Kowalski. Od razu został wpuszczony do gabinetu dyrektora Nowaka. Rozmowa toczyła się w cztery oczy, ale po ich wyjściu z gabinetu było widać na twarzach Proboszcza i Dyrektora uśmiech i zadowolenie. Następnego dnia rano krzyż stał już z powrotem na swoim dawnym miejscu. Wzmocniony i solidnie posadowiony stoi do dziś przy Alei Jana Pawła II muskany gałązkami brzozy posadzonej z inicjatywy dyrektora Nowaka po tamtym zajściu.

(od Redakcji: Zapraszamy wszystkich posiadaczy jakichkolwiek dokumentów i zdjęć do przysyłania ich na adres e-mail redakcji redakcja@rpinfo.pl lub kontakt. W najbliższym czasie chielibyśmy utworzyć galerię na naszych łamach dokumentującą historię zarówno technikum, jak i ogrodów go otaczających)