-----------------------
Nasza szkolna redakcja spotkała się tym razem z Panem Stanisławem Soyką, którego koncert został zorganizowany w Miejskiej Sali Koncertowej im. F. Chopina w Radzyminie. Spotkaliśmy się z niezwykle ciepłym i miłym przyjęciem z jego strony.

Dzień dobry, nazywamy się: Natalia Szczepanik, Natalia Skonieczna, Weronika Szymborska.

Stanisław Soyka: Bardzo mi miło, jestem Staszek Soyka.

Natalia Szczepanik: jesteśmy z redakcji gazetki szkolnej "Lustro Jedynki" ze Szkoły Podstawowej nr 1 im. ppłka pil. Mariana Pisarka w Radzyminie. Dziękujemy bardzo, że zgodził się Pan udzielić nam wywiadu, jest to dla nas ogromny zaszczyt.
Weronika Szymborska: Proszę nam powiedzieć, jak to się stało, że przyjechał Pan do naszego historycznego miasta?

Stanisław Soyka: Zostałem zaproszony po prostu przez Panią Dyrektor, a ja lubię grać tam, gdzie mnie chcą, gdzie mnie wołają.

Natalia Skonieczna: Cała Polska śpiewa Pana piosenki, czy jest wśród nich taka, którą lubi Pan wyjątkowo?

Stanisław Soyka: Nie powiedziałbym, że cała Polska śpiewa moje piosenki, ale niektóre z nich są rzeczywiście dość dobrze znane. Ja ich już napisałem tyle, że szczerze mówiąc nie próbowałem nawet się zastanawiać, którą lubię najbardziej. Interesują mnie, podobają mi się takie moje świeże, nowe piosenki. Wydaje mi się, że są lepsze niż kiedyś, ale to wcale jeszcze nie znaczy, że są one popularne.

WSz: My jako młodzież stoimy dopiero na początku naszej drogi naukowej, będziemy dokonywać wyboru, kim chcemy zostać w przyszłości. Proszę nam powiedzieć, co według Pana jest najważniejsze przy podejmowaniu takich decyzji? Co zrobić, by nie tylko "bezczynnie trwać", ale by realizować swoje marzenia?

Stanisław Soyka: Wydaje mi się, że trzeba je po prostu w sobie odczytać, a więc nauczyć się odczytywać siebie, odczytywać to, o czym myślimy, o czym marzymy. Marzenia są niezwykle ważne, są motorem, konsekwentnie próbujemy je realizować. Gdy pierwszy raz byłem w Warszawie w 1977 r. mieszkałem tydzień u mojego przyjaciela na Saskiej Kępie, na ul. Walecznych. Bardzo mi się tam spodobało i kiedy przyjechałem do Warszawy, żeby już tam zamieszkać, to jedynym moim marzeniem była właśnie Saska Kępa. Ta dzielnica jest piękna, jest tam wiele starych drzew. Nie stało się tak od razu, ale ostatecznie w 1986 r. zamieszkałem na Saskiej Kępie i tak zostało.

Natalia Szczepanik: Czy jako dziecko lubił Pan chodzić do szkoły i czy muzyka była Pana ulubionym przedmiotem?

Stanisław Soyka: Tak, muzyka była moim ulubionym zajęciem. Uczyłem się jej od najmłodszych lat, od samego początku, kiedy tylko człowiek zaczyna się uczyć. Chodziłem do dwóch szkół jednocześnie: do podstawowej ogólnokształcącej, a do muzycznej zacząłem chodzić, gdy miałem 6 lat. Zacząłem się uczyć grać na skrzypcach i fortepianie. Bardzo lubiłem tam uczęszczać, chociaż nie było to proste, ponieważ praktycznie codziennie po sześciu czy siedmiu lekcjach musiałem się przygotować i po południu iść na zajęcia właśnie do szkoły muzycznej. Muszę przyznać, że w szkole podstawowej w Gliwicach, z których pochodzę byli wspaniali nauczyciele. Do dziś pamiętam panią Misińską, która uczyła nas polskiego i pamiętam nie tylko to, że świetnie znała język polski, ale też, że kochała ten język, a to umiłowanie do języka polskiego potrafiła nam przekazać. Wtedy kiedy ja się tam uczyłem grono nauczycielskie było po prostu wspaniałe.

Natalia Skonieczna: Bardzo dziękujemy za rozmowę i poświęcony nam czas. Dziękujemy za Pana wspaniałe i głębokie piosenki. Mamy nadzieję, że będzie Pan często gościł w naszym mieście.

Stanisław Soyka: Z przyjemnością i jestem spokojny o polskie dziennikarstwo.