Chrystus rodzący się w grudniową noc, szczególnie w czasach niewoli, był zawsze nadzieją dla Polaków. Pragnienie rychłej wolności wyrażano w kolędach, tych tradycyjnych, śpiewanych od wieków i nowych, nawiązujących swą treścią do sytuacji Ojczyzny. Śpiewali je Polacy w okupowanym kraju i polscy żołnierze rozsiani po świecie, więźniowie w niemieckich obozach koncentracyjnych i sowieckich łagrach, partyzanci z leśnych oddziałów. Śpiewano je na melodie tradycyjnych kolęd, a często na inne melodie, szczególnie żołnierskich piosenek.

Żołnierze Karpackiej Brygady na Bliskim Wschodzie nieśli Bożej Dziecinie z Polski "serce w plecaku" z dalekiej Warszawy. W innej zaś kolędzie śpiewanej na melodię "przybieżeli do Betlejem.." ofiarowywali "buty od piechurów z najprzedniejszej skóry..", szabelkę od ułanów i samolocik z biało-czerwoną szachownicą, symbol poległego lotnika. Dobra Dziecina w odpowiedzi zaraz ich pocieszyła, że lotnik choć zginął za Ojczyznę to nadal strzeże polskiego nieba przemieniony w bożego anioła. Przy żłóbku spotykamy też polskie dzieci, które ofiarują Dzieciątku czarny chleb kupiony na kartki i buraczaną marmoladę. W okupowanej zaś Stolicy rozbrzmiewała kolęda, że "..dzisiaj w Warszawie wesoła nowina, tysiąc sztukasów leci do Berlina, Berlin się pali, Reichstag się wali, Hitler z Goeringiem w spodnie..". Zapewne wysłuchana została liryczna kolęda partyzanckiego oddziału Jędrusiów, którym Boża Dziecina, uśmiechając się, odpowiedziała, że ,"..wolna Polska powstanie, tylko łzy otrzyjcie, wroga tego bijcie, gloria, gloria..". W grudniową noc roku 1918 wraz z Chrystusem rodziła się, po ponad stuletniej niewoli, Polska "Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi wstańcie Rodacy Polska się rodzi, Pruskie orły pozrzucajcie do szeregów pospieszajcie, gdzie ludu już moc"...
więcej na stronie TPR...